kominy dom

Główne zasady wyprowadzenia i usytuowania kominów

Spis treści pokaż

Poniżej przedstawiono skrócone omówienie najważniejszych zależności, jakie należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu i ocenie przewodów (dymowych, spalinowych, wentylacyjnych) wyprowadzonych ponad dach. Zasady te opierają się na wieloletniej praktyce projektowej oraz wymaganiach określonych m.in. w normie PN-89/B-10425, która dotyczy kominów murowanych.

Wysokość komina ponad dachem

Kąt nachylenia dachu ≤ 12°

  • Wylot komina powinien się znajdować co najmniej 60 cm powyżej powierzchni dachu (przy pokryciu niepalnym).
  • W przypadku pokrycia uznawanego za palne (np. gont drewniany) zaleca się jeszcze większą wysokość, np. 60 cm ponad kalenicę – tak, by żar z komina nie powodował ryzyka pożaru.

Kąt nachylenia dachu > 12°

  • Pokrycie niepalne (np. dachówka ceramiczna, blacha stalowa):

    • Jeżeli komin znajduje się w odległości do 1,5 m od kalenicy, jego wylot powinien sięgać co najmniej 30 cm powyżej kalenicy.
    • Przy odległości od 1,5 m do 3 m od kalenicy – wylot komina powinien być co najmniej na poziomie kalenicy (często projektuje się go odrobinę wyżej).
    • Powyżej 3 m od kalenicy można dopuścić wylot na poziomie lub nieznacznie poniżej kalenicy (zwykle nie więcej niż 30 cm).

Kąt nachylenia dachu > 12°

  • Pokrycie palne (np. gont bitumiczny łatwopalny, strzecha):

    • Wysokość wylotu nad kalenicą jest zazwyczaj większa (np. 60 cm), aby uniknąć potencjalnego zagrożenia pożarowego.

Przy usytuowaniu komina w pobliżu elementu budynku stanowiącego przeszkodę dla prawidłowego działania przewodów

  • Dla kominów zlokalizowanych w odległości od 3 do 10 m od przeszkody (przy dachach stromych) – wylot powinien znajdować się ponad płaszczyzną wyprowadzoną pod kątem 12° w dół od poziomu najwyższej przeszkody.
  • Dla kominów usytuowanych w odległości od 1,5 do 3,0 m od przeszkody – wylot powinien znajdować się co najmniej na poziomie górnej krawędzi przeszkody.
  • Dla kominów zlokalizowanych w odległości do 1,5 m od przeszkody – wylot powinien być usytuowany co najmniej o 0,3 m wyżej od górnej krawędzi przeszkody (zasłony).

Odległości od okien, elementów zabudowy i układów wentylacji

Choć norma PN-89/B-10425 skupia się głównie na wymaganiach dotyczących przewodów murowanych – w tym ich wysokości, materiałów oraz odbioru technicznego – w praktyce projektanci muszą uwzględnić szereg dodatkowych kwestii związanych z bezpiecznym usytuowaniem wylotów kominowych i wentylacyjnych. Do najważniejszych aspektów należą:

Odległość od otworów okiennych i drzwiowych

Aby zapobiec cofnięciu się dymu lub spalin do pomieszczeń, zaleca się, by:

    • Wyloty kominów wentylacyjnych były usytuowane co najmniej 0,3–0,5 m powyżej górnej krawędzi pobliskiego okna, jeśli pozioma odległość wynosi poniżej 3 m (lub nawet 6 m w zależności od rodzaju wentylacji).
    • Dla przewodów dymowych i spalinowych minimalne odległości są często większe – stosowane są separacje rzędu 2–3 m w poziomie lub wykorzystywane są specjalne rozwiązania konstrukcyjne, aby zapobiec problemom takim jak zassanie spalin czy sadzy.
    • W budynkach o specyficznym układzie (np. w domach bliźniaczych) konieczne może być stosowanie dodatkowych barier lub systemów ochronnych.

Odległość od wlotów powietrza w systemach wentylacyjnych

Systemy wentylacyjne, w tym czerpnie oraz instalacje rekuperacyjne, wymagają odpowiedniej separacji od źródeł spalin. Zwykle przyjmuje się, że:

    • Odległość pozioma wynosi co najmniej 6 m, lub
    • Należy zapewnić różnicę wysokości, która uniemożliwi przedostanie się spalin do wlotu powietrza.
      Współczesne rozwiązania często opierają się na analizach przepływu powietrza i modelowaniu CFD, co pozwala precyzyjnie określić optymalne parametry instalacji.

Odległość od przeszkód zewnętrznych

Aby zapewnić prawidłowy ciąg kominowy, wylot musi być umieszczony w taki sposób, aby nie były zakłócane przez pobliskie przeszkody:

    • W przypadku lukarn, wywietrzników dachowych czy nadbudówek, normy oraz literatura fachowa sugerują, aby komin wystawał minimum 30–50 cm ponad najwyższą przeszkodę w promieniu około 3 m.
    • Nowoczesne projekty często uwzględniają również wpływ architektury budynku na lokalne warunki przepływu powietrza, co może wymagać dodatkowych analiz lub zastosowania specjalnych rozwiązań konstrukcyjnych.

Materiał i grubość ścianek komina

  • PN-89/B-10425 dotyczy kominów murowanych z cegły. Określa m.in. minimalną grubość ścianek, rodzaj cegły (pełna, odpowiedniej klasy), spoiny.
  • Współcześnie popularne są także systemy kominowe prefabrykowane (ceramiczne lub stalowe), które najczęściej podlegają normom serii PN-EN (np. PN-EN 13063, PN-EN 1856). Dla takich rozwiązań stosuje się dokumentację i zalecenia producenta, a zapisy PN-89/B-10425 służą głównie jako dodatkowa wskazówka, gdy przepisy nie stoją w sprzeczności.

Przeglądy przewodów kominowych

Bezpieczne funkcjonowanie komina to nie tylko właściwe jego usytuowanie i wykonanie zgodnie z normami, ale również regularne przeglądy kominiarskie. Obowiązkowe kontrole, przeprowadzane przez certyfikowanych specjalistów, umożliwiają wczesne wykrycie ewentualnych usterek, nieprawidłowości w układzie przewodów czy nagromadzenia sadzy, które mogą wpływać na efektywność ciągu oraz zwiększać ryzyko pożaru. Dlatego, oprócz przestrzegania norm PN-89/B-10425 i zaleceń producentów, niezwykle istotne jest systematyczne monitorowanie stanu technicznego instalacji kominowych, co gwarantuje nie tylko bezpieczeństwo, ale i optymalną wydajność całego systemu.