Świadectwo energetyczne – co można z niego odczytać?

Na świadectwie charakterystyki energetycznej znajduje się wiele wartościowych informacji. Ich odczytanie może jednak nastręczać trudności, ponieważ są one ukryte pod oznaczeniami, które  wyglądają dość dziwnie i obco. Jednym z nich jest wskażnik EP. EP to symbol zapotrzebowania budynku na energię pierwotną. Wskazuje, ile dany budynek wykorzystuje zasobów nieodnawialnych planety, czyli najprościej ujmując, na ile jest ekologiczny. Wskaźnik wyraża ilość energii, jaka przypada na metr kwadratowy ogrzewanej powierzchni Af. Mnożąc EP x Af, wychodzi roczna liczba kWh energii odnawialnej zużywana przez budynek. Af oznacza powierzchnię ogrzewaną – netto, a nie powierzchnię użytkową widniejacą w opisie technicznym. Zbiór aktualnych wymogów i norm dotyczących projektowania, budowania i użytkowania budynków znajdziemy w dokumencie WT2021, zwanym Warunkami Technicznymi. Zawiera on także wytyczne odnośnie izolacyjności termicznej ścian, okien i innych przegród budowlanych.

Wskaźnik EU to roczne zapotrzebowanie na energię użytkową przypadające na 1m2 powierzchni użytkowej. Energia użytkowa to energia potrzebna do ogrzewania, podgrzania wody użytkowej, wentylacji, chłodzenia, a w przypadku budynków niemieszkalnych także oświetlenia. Innymi słowy, jest to energia, która została efektywnie wykorzystana. Aby obliczyć zapotrzebowanie na energię użytkową, potrzebne są dane techniczne budynku oraz znajomość norm wymagań warunków użytkowania.

Wskaźnik EK, który określa wielkość rocznego zapotrzebowania na energię końcową w przeliczeniu na 1m2. Jest to wartość obejmująca zapotrzebowanie na energię użytkową razem ze stratami energii w systemach, tj. z uwzględnieniem sprawności systemów instalacyjnych. EK wskazuje ilość energii, jaką należy dostarczyć do budynku, aby mógł on być normalnie użytkowany. EK stanowi miarę efektywności energetycznej budynku, na jej podstawie także wystawiane są rachunki za energię.

Na drugiej stronie świadectwa została rozwinięta kwestia zapotrzebowania nieruchomości na energię. Zawarto na niej informacje, jakie nośniki są źródłem energii, np. energia elektryczna, węgiel kamienny, i w jakiej ilości. Można z tej części dowiedzieć się, jaki odsetek energii pochłania ogrzanie budynku, jaki podgrzanie wody, jaki praca urządzeń pomocniczych. Oprócz energii końcowej EK istnieje pojęcie „energii użytkowej” EU, która nie jest obciążona współczynnikami sprawności. Gdy wszystkie instalacje byłyby w 100% sprawne, energia użytkowa byłaby równa energii końcowej.

Jeśli całkowita sprawność systemu grzewczego wynosi 50%, konieczne jest zakupienie dwukrotności energii, jakiej potrzebuje budynek na rok, tj. energii użytkowej. Ta dwukrotność to energia końcowa. Ogrzewając gazem, trzeba pomnożyć EK razy 1,1, aby otrzymać energię pierwotną. 1.1 to tzw. współczynnik nakładu. Ogrzewając prądem elektrycznym, współczynnik nakładu wynosi 2.5, a więc należy mnożyć razy 2.5. W przypadku wykorzystania energii słonecznej do ogrzewania EK mnożylibyśmy razy 0.